donderdag, september 08, 2005
Meer Perpignan
Er zit nog veel Perpignan in mijn hoofd, dat rondtolt van vermoeidheid.
Het komt in de komende dagen wel boven water, in bits and pieces.
Gespot in de stad: Reza, Alexandra Boulat, David Turnley (met koffer bij de balie van het hotel en nog vaak daarna), de onvermijdelijke Bruno Stevens en David Alan Harvey, die als je anderhalf uur naast hem staat steeds meer op Pim Fortuyn gaat lijken.
Daarnaast de meertalige PR-dame van een alomtegenwoordig cameramerk ("Overstappen? Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!" is om meerdere redenen in haar nabijheid geen verstandige opmerking, want ik vermoed Oosterse gevechtstechnieken. Peter deJong zag ik trouwens niet.)
Alleen in een donker steegje na de projecties van zaterdag, liep daar plotseling een licht verdwaalde Vincent Mentzel. Omdat ik geen mes in mijn rug wilde maakte ik me haastig uit de voeten.
Overigens diezelfde avond op de tribune van het Campo Santo, trapte een asociale laatkomer in het donker vol op een rij Nederlandse damestenen, met ijselijke kreten tot gevolg. Na blauwe ribben en blauwe rook, dus ook nog blauwe tenen door die horkerige Fransen. Laatkomers en vroegverlaters werden ook vermaand door festivaldirecteur Leroy ("Koop eens nieuwe slippers, eikel!") die bij de plotselinge opkomst van een zwerfkat op het toneel blijk gaf van zijn filmkennis ("C'est notre Gris-Gris.") Koude mistflarden vulden het voormalige kerkhof, zodat het voor één keer niet alleen Gerrit-Jan Wolffensperger was die een benevelde indruk maakte. Je zou toch denken dat er voor dat ruime NOS-wachtgeld wel een kamer met douche vanaf kon...
Later meer.
Het komt in de komende dagen wel boven water, in bits and pieces.
Gespot in de stad: Reza, Alexandra Boulat, David Turnley (met koffer bij de balie van het hotel en nog vaak daarna), de onvermijdelijke Bruno Stevens en David Alan Harvey, die als je anderhalf uur naast hem staat steeds meer op Pim Fortuyn gaat lijken.
Daarnaast de meertalige PR-dame van een alomtegenwoordig cameramerk ("Overstappen? Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt!" is om meerdere redenen in haar nabijheid geen verstandige opmerking, want ik vermoed Oosterse gevechtstechnieken. Peter deJong zag ik trouwens niet.)
Alleen in een donker steegje na de projecties van zaterdag, liep daar plotseling een licht verdwaalde Vincent Mentzel. Omdat ik geen mes in mijn rug wilde maakte ik me haastig uit de voeten.
Overigens diezelfde avond op de tribune van het Campo Santo, trapte een asociale laatkomer in het donker vol op een rij Nederlandse damestenen, met ijselijke kreten tot gevolg. Na blauwe ribben en blauwe rook, dus ook nog blauwe tenen door die horkerige Fransen. Laatkomers en vroegverlaters werden ook vermaand door festivaldirecteur Leroy ("Koop eens nieuwe slippers, eikel!") die bij de plotselinge opkomst van een zwerfkat op het toneel blijk gaf van zijn filmkennis ("C'est notre Gris-Gris.") Koude mistflarden vulden het voormalige kerkhof, zodat het voor één keer niet alleen Gerrit-Jan Wolffensperger was die een benevelde indruk maakte. Je zou toch denken dat er voor dat ruime NOS-wachtgeld wel een kamer met douche vanaf kon...
Later meer.
# posted by Jan-Edward : 10:51
|
|